Dichten

1 februari 2016

Dichten

Deze week is het de week van de poëzie. Een gedicht neemt je mee op een stroom van woorden. Tegelijkertijd kun je elk woord als een boei omarmen, terwijl de titel als een oneindig mooi vergezicht aan de einder blijft lonken. Woorden in een gedicht kunnen een mens houvast geven. Ze kunnen wat in het innerlijk verborgen is in beelden dichterbij brengen en kunnen ons laten naderen tot het geheim van het leven.

Soms blijf je echter zodanig hangen bij een woord of bij een zin in een gedicht, dat de verbinding met de rest niet meer tot stand komt. Eigenlijk net zoals het in het leven kan gaan. Na veel gebeurtenissen, die een brei van woorden en emoties in je achter kunnen laten, kun je je vastbijten in wat zo'n woord met je doet om er greep op te krijgen. Dat kan zoveel energie kosten dat het verbinden met de wereld om je heen even niet meer lukt. Mooi, vind ik, heeft Abel J. Herzberg dat geen verbinding meer kunnen maken beschreven in het eerste deel van zijn gedicht Fragment:

Al door het zeggen van het woord
Deelt men, scheidt men en schendt
Het alomvattende, dat men niet kent,

Hij eindigt hoopvol met:

Een troost blijft:
Er is in ieder woord een woord,
Dat tot het onuitsprekelijke behoort;
Er is in ieder een deel
Van het ondeelbare geheel,
gelijk in elke kus, hoe kort,
het hele leven meegegeven wordt.

In het beeld van die verbindende kus maakt Herzberg het geheim van het leven voor mij even voelbaar. Wat een vondst.

Verbinden is het woord waar ik me in leven en werk graag in vastbijt. De poëzie kan alle facetten ervan belichten. Ook het zich niet verbonden voelen en het voelen van een gat in het leven bij het niet bereiken van een inspirerend doel. Poëzie kan dat gat, door het beeldend te maken, voor eventjes dichten en het laten versmelten met het verdriet van de lezer.

In het pastorale gesprek kan ik het verhaal van de ander als poëzie ervaren. Dan kan ik het gat met de ander dichten, waarbij langzaam voor de ander een wonderschoon vergezicht aan de einder kan gaan opdoemen.

Petra ter Berg